Όλοι σήμερα καλούμαστε να ζήσουμε μια ζωή διαφορετική. Είμαστε αναγκασμένοι να αφήσουμε τις παλιές καλές εποχές πίσω και να κάνουμε θυσίες ώστε να διασφαλίσουμε ένα υγιές μέλλον, τόσο για εμάς όσο και για τα παιδία μας(φράση πολιτικών). Αυτό όμως είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται; Είναι στο χέρι μας η ελπίδα και η αισιοδοξία της δικιάς μας , αλλά και των επόμενων γενεών ; (μάλλον όχι)
Ένα πρόβλημα της γενιάς μου, που έρχεται να ρίξει λάδι στη φωτιά είναι η ανεργία. Κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά είναι τα ποσοστά ανεργίας των νέων στην Ελλάδα, με το ποσοστό να φτάνει το 52,7 % τον Φεβρουάριο ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στην Γερμανία είναι μόλις 7,9 %.(οι καλοί εταίροι). Και αν αναλογιστούμε ότι το μεγαλύτερο μέρος από το υπόλοιπο 43,7 % , υποαπασχολείται τότε πρέπει να ανησυχούμε… Και μέσα στα παραπάνω ποσοστά φυσικά δεν καταμετρούνται οι φοιτητές ,οι στρατιώτες ,τα άτομα με ειδικές ανάγκες και όσοι δουλεύουν παράνομα. Πλέων η εύρεση εργασίας είναι θέμα τύχης και όχι ικανοτήτων ,πτυχίων, ανταγωνιστικότητας ή εργατικότητας του άτομου.
Και έπεται και συνέχεια. Τα αντιλαϊκά μέτρα έρχονται να παραλύσουν πλήρως τα εργασιακά δικαιώματα. Ο κατώτατος μισθός για τα άτομα κάτω των 25 ετών είναι 510,95 ευρώ(και αν δίνονται τόσα) , με αβέβαιο το μέλλον στο αφορολόγητο και με κατάργηση αρκετών δικαιωμάτων των εργαζομένων κάθε άλλο παρά αισιόδοξος μπορεί να είναι κανείς. Το μήνυμα που παίρνουμε είναι
: «Δεν μπορείς να κάνεις οικογένεια, να μείνεις σε δικό σου σπίτι , να έχεις δικό σου αμάξι ,να πας διακοπές ,να ζεις αυτόνομα .Φάε λοιπόν ένα πιάτο φαί ,αν είσαι τυχερός και βρεις δουλειά, και πολύ σου είναι »
Όλο αυτό το σκηνικό οδηγεί φυσικά σε κοινωνική κρίση με θύματα τόσο τα άτομα όσο και την κοινωνία. Και το κόστος αυτής της κρίσης ίσως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, γιατί δεν επηρεάζει μονό τους νέους αλλά φθείρει όλη την κοινωνία.(…)
Όσον αφορά το άτομο, όλο αυτό το αρνητικό κλίμα που επικρατεί , το οδηγεί σε αδιέξοδα που επηρεάζουν την ψυχολογία και τον χαρακτήρα του. Άγχος, στρες ,προβληματισμός, απαισιοδοξία, εκνευρισμός ,επιθετικότητα , κατάθλιψη ,αποστροφή , αποξένωση , απογοήτευση , πανικός , είναι λιγοστά από τα συμπτώματα που είναι επιβλαβείς στην υγεία του ατόμου και μπορεί να το οδηγήσουν σε ακραίες συμπεριφορές πού θα αποσταθεροποιήσουν την κοινωνική συνοχή. Το πρόβλημα δυστυχώς μπορεί να παρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις ,εφόσον δεν υπάρχει θετικό κλίμα και ούτε αναμένεται να υπάρξει.
Όσον αφόρα την κοινωνία ,βρισκόμαστε ενόψει ενός νέου μεταναστευτικού κύματος . Δυστυχώς πολλοί νέοι σκέφτονται τον ενδεχόμενο να εγκαταλείψουν την χωρά γιατί δεν βλέπουν προοπτικές. Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό αν σκεφτεί κάνεις ότι αυτήν τη φορά, αυτοί που θα φύγουν θα είναι άτομα υψηλού μορφωτικού επιπέδου που δεν αντέχουν να βλέπουν τις θυσίες και τους κόπους τους να χάνονται . Και ας σκεφτούμε τα χρήματα που έχει δαπανήσει-επενδύσει το ελληνικό δημόσιο για την μόρφωση τους, με σκοπό την μελλοντική συνεισφορά τους στην κοινωνία…(περισσότερο από 20.000 ευρώ/άτομο)
Η κοινωνία ωστόσο θα πρέπει να ετοιμαστεί και για την έξαρση της εγκληματικότητας και του ρατσισμού καθώς αυτή είναι άμεσα συνυφασμένη με την ανεργία και το ένστικτο επιβίωσης. Δεν είναι κανόνας ότι όποιος είναι άνεργος πρέπει να κλέβει και να χτυπάει μετανάστες για να επιβιώσει ,αλλά είναι και αυτό μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε να της κλείσουμε τα μάτια. Επίσης η μαύρη εργασία θα πρέπει να μας απασχολεί ιδιαίτερα καθώς κάποιοι θα βρουν ευκαιρία να εκμεταλλευτούν τις βιοποριστικές ανάγκες , ώστε να κερδίσουν εις βάρος των ανέργων και του ελληνικού δημοσίου.(σύνηθες φαινόμενο)
Διαβάζοντας κάνεις τα παραπάνω κάθε άλλο παρά αισιόδοξος μπορεί να είναι. Όμως χωρίς την ελπίδα και την προσπάθεια είμαστε καταδικασμένοι. Θα πρέπει όλοι , μικροί ,μεγάλοι, νέοι ,γεροί ,άντρες, γυναίκες να διεκδικήσουμε αυτά που μας αξίζουν ώστε να έχουμε μια αξιοπρεπή ζωή που ο καθένας θα την διαμορφώνει συμφωνά με τα δικά του ¨θέλω¨ .χρειάζεται λοιπόν προσπάθεια ,αγώνας και υπομονή ώστε να μπορέσουμε να βγούμε από το αδιέξοδο…!!!(καλή δύναμη)
Παναγιώτης Καυγάς : Φοιτ.Οικ.Παν Πειραιά
Juvenile Voices 